… αλήθεια ή θάρρος; … χρειάζεται αλήθεια η ζωή … για να βρούμε το θάρρος να πορευτούμε … χρειάζεται θάρρος η ζωή … για να είναι αληθινή … δεν θα έπρεπε να υπάρχει διαζευκτικό, λοιπόν … αλλά συνδετικό … καθώς καθένα από μόνο του αποτελεί ένα γεγονός αναμφισβήτητο … η ένωση δε αυτών αποτελεί δήλωση … δήλωση ζωής … φιλοσοφία … αρχή … και τέλος …
… πότε ήταν η τελευταία φορά που είπατε ψέματα; … πότε αγαπήσατε κάποιον που δεν σας αγάπησε; … τι σας κάνει να αισθάνεστε ανασφαλής; … ποιος φόβος σας κρατάει ξύπνιους το βράδυ; πότε απειλήθηκε η αξιοπρέπειά σας; … ποιον από τους γύρω σας δεν εμπιστεύεστε; …
… κλασσικές, απλές ερωτήσεις; … ίσως … πιο πολύ, όμως, μια γροθιά στο στομάχι … αφετηρίες προβληματισμών … αιώνιες απορίες … φιλοσοφίες ζωής … ερωτήσεις ανοιχτές στη θέση και τη φύση του ερωτηθέντος … αλλά και στη στιγμή … οι καιροί αλλάζουν … και μαζί η θεώρηση των πραγμάτων …
… σήμερα, περισσότερο από ποτέ … έχουμε ανάγκη την αλήθεια … αυτή που πηγάζει μέσα από τη φυσική εξέλιξη των πραγμάτων … μέσα στο χρόνο … και τι θα μπορούσε να είναι πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα από το αποτύπωμα του χρόνου πάνω σε μια επιφάνεια … πάνω σ' ένα αντικείμενο … πάνω σε μας … η φθορά … η σκληρή, αδυσώπητη αλλά και ποιητική πολλές φορές διαπίστωση του περάσματος του χρόνου πάνω από κάθε τι ζωντανό … ή άψυχο που «ζει» μέσα στην καθημερινότητά μας … που επηρεάζεται από τα φυσικά στοιχεία … το νερό, τον αέρα, τον ήλιο, τη θερμοκρασία … τίποτε δεν μένει ανέπαφο στο πέρασμα του χρόνου … και αυτή είναι η ομορφιά του … και το μεγαλείο του ταυτόχρονα … γιατί υπάρχει κάτι θεϊκό που μεριμνά γι΄ αυτό και το ορίζει … κάτι Θείο … που έρχεται από μια άλλη διάσταση … και αυτοβούλως δημιουργεί μια νέα εικόνα …
… τίποτε δεν μένει καθαρό, λαμπερό, φρέσκο, αναλλοίωτο, στιλπνό … όλα αποκτούν μια ματιέρα … μια γραφή … που είναι κοινή και ενιαία σε κάθε γλώσσα στον κόσμο της φθοράς … αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής, λοιπόν, η φθορά … ίσως το πιο αληθινό … μέσα από την ανεπιτήδευτη υπόστασή της … θέλει θάρρος για να ανακαλύψεις αυτή την υπόσταση … να τη δεχτείς, να την κατανοήσεις, να τη σεβαστείς … να την κάνεις δική σου …
… τολμώ, λοιπόν … την αγγίζω … την επεξεργάζομαι … την αποδίδω … την χτίζω … επεμβαίνω επάνω της … αφήνω το δικό μου αποτύπωμα … τη δική μου έκφραση … τη δική μου αλήθεια … τη δική μου γραφή … μιας ιστορίας της ζωής … καλά κρυμμένης στις αρχές της ασημικής γραφής … της μη σημαντικής? … μόνο στην ανάγνωσή της, ίσως … γιατί η αλήθεια της είναι εκεί … αφού ειπώθηκε … και καταγράφηκε … θα μείνει εκεί για πάντα …