… χρόνος, φθορά, τάξη και αταξία … έννοιες που ανέκαθεν με γοήτευαν και με απασχολούσαν … το χθες με το σήμερα … το πριν με το τώρα … το κάποτε με το αυτή τη στιγμή … όλη η ζωή ένα μπρος - πίσω … ζούμε ή τουλάχιστον προσπαθούμε να ζούμε στο τώρα και σκεφτόμαστε το παρελθόν … αποφασίζουμε για το σήμερα, αλλά με γνώμονα τι συνέβη στο παρελθόν … οργανώνουμε το αύριο με τις συνθήκες που δημιουργήσαμε χθες … το χθες δεν θα υπήρχε χωρίς το σήμερα, αλλά και το σήμερα δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς το χθες … η ζωή σε δύο ταχύτητες … και τελικά η ίδια η ζωή σ’ ένα …
… το αύριο δεν το ξέρουμε … μοναδικά δεδομένα είναι το χθες και το σήμερα … με αυτά καλούμαστε να πορευθούμε … κι έτσι με αυτή τη γλυκιά νοσταλγία του χθες πορεύομαι κι εγώ … και έχω την τύχη να είναι γλυκιά και πλούσια η εμπειρία του χθες … έχω την τύχη να έχω πραγματευτεί ιδέες, αξίες και δράσεις δημιουργικές, δυνατές και καρπερές από μικρή ηλικία …
… γραμμικά σχέδια, όψεις, κατόψεις, σπουδές αρχιτεκτονημάτων αποτέλεσαν τις πρώτες σχεδιαστικές μου εξερευνήσεις 27 χρόνια πριν … αυτές ανασύρθηκαν από το χρονοντούλαπο της ζωής μου και έγιναν καμβάδες μιας καινούργιας ματιάς …
… οργανικές δομές μεταφέρθηκαν σε χαρακτικά και τυπώθηκαν πάνω τους … σαν μια άλλη στρώση πολιτισμού σε αρχαιολογική ανασκαφή … ενός πολιτισμού που έχει να αφηγηθεί τη δική του ιστορία … έτσι κι αυτά τα χαρακτικά στρογγυλοκάθισαν ηδονικά και αλαζονικά διεκδικώντας την πρωτοκαθεδρία αλλά και την προσοχή όλων … πιστεύοντας ότι αυτά είναι τα πρώτα που φαίνονται και αυτά κερδίζουν τις εντυπώσεις … τις εντυπώσεις του τώρα και του σήμερα … όμως αγνόησαν το χθες … προσπάθησαν να αγνοήσουν το τότε … και άρα τα πρωταρχικά σχέδια πάνω στα οποία εναπόθεσαν την δυναμική τους … μάταια όμως … γιατί χωρίς αυτά δεν θα είχαν την ίδια υπόσταση … δεν θα είχαν την ίδια αξία … δεν θα «έγραφαν» με τον ίδιο τρόπο …
… η μάχη του χθες με το σήμερα θα συνεχίζεται εσαεί … οφείλουμε να τα συμφιλιώσουμε λοιπόν … για να μπορέσουν να δουν το αύριο σαν μια οντότητα … αποστασιοποιημένα από πάθη και ενοχές … να γίνουμε ανάλαφροι, δημιουργικοί και με σεβασμό ο ένας για τον άλλο … να χτίσουμε το αύριο …
… είναι η συνδιάλεξη του χθες με το σήμερα που δημιουργεί αυτή τη ματιέρα … η συνύπαρξη του τότε με το τώρα που ανοίγει ένα νέο δίαυλο επικοινωνίας … ανάμεσα στο «από πού ερχόμαστε» και στο «προς τα πού πάμε» … στο μονοπάτι της ζωής μας, δηλαδή … στην προσωπική μας ανέλιξη … στο μέστωμα των ιδεών και προβληματισμών μας … στο ξημέρωμα του αύριο …
… αυτά τα συγκεκριμένα σχέδια αποτελούν για μένα την δική μου απόπειρα συμφιλίωσης του χθες με το σήμερα … και δίνοντας στο χθες και στο σήμερα την δική του ξεχωριστή αξία, νιώθω έτοιμη να υποδεχτώ το αύριο …
… καλημέρα …